หญิงคนหนึ่งเป็นคนอวดตัวและชอบนินทาคนอื่น เธอได้เก็บเงินเพื่อเดินทางไปทำฮัจญ์ยังนครเมกกะฮ์ เมื่อวันนั้นมาถึงเธอร้องไห้ด้วยความดีใจ หลังจากไปทำฮัจญ์กลับมา นิสัยของเธอก็ยังไม่เปลี่ยน สองปีหลังจากนั้นเธอก็ได้ไปทำฮัจญ์อีก หลังจากกลับมา นิสัยของเธฮก็ยังไม่เปลี่ยน
ฉนั้น ฮัจญ์ของเธอจึงไม่ถูกยอมรับเพราะท่านศาสดาได้กล่าว่า ฮัจญ์ที่ถูกตอบรับคือการที่คนนั้นได้ละทิ้งบาปต่างๆที่เคยกระทำมาในอดีต แต่หากเขากลับมาแล้ว เขายังจะทำความบาปอีก ฮัจญ์ของเขาก็ถือว่าไม่ถูกยอมรับ
ฮัจญ์คือ การอิบาดะฮ์อย่างหนึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอิสลามที่มนุษย์หลายคนต้องยอมห่างไกลจากบ้านและเดินทางด้วยความอดทน เพื่อปฏิบัติอิบาดะฮ์นี้ เพื่อความเป็นบ่าวที่เปี่ยมล้นไปด้วยความรัก แม้ว่าการประกอบพิธีฮัจญ์จะต้องทำด้วยความอดทนและใช้เวลานาน แต่สิ่งที่ผู้ไปประกอบพิธีฮัจญ์หวังเป็นอย่างยิ่งคือ การถูกยอมรับจากพระผู้เป็นเจ้า และไม่มีอะไรที่จะยิ่งใหญ่เท่ากับการทรงพอพระทัยจากพระเจ้าในภาระกิจนั้น
ฮัจญ์คือการขัดเกลาจิตวิญญาณไปสู่ความบริสุทธ์ และละทิ้งบาปทั้งปวง การทำฮัจญ์ไม่ใช่ทำเฉพาะเวลาที่ไปเมกกะฮ์เท่านั้น แต่ฮัจญ์ที่ถูกยอมรับคือฮัจญ์ที่เกิดจากการขัดเกลาภายในของบุคคลคนนั้น เพราะการมีชีวิตที่บริสุทธ์ ปราศจากบาป อยู่ตลอดเวลา
ฉนั้น การเดินทางไปปฏิบัติฮัจญ์ ไม่ใช่เป็นการเดินทางไปพักผ่อนหย่อนใจ การเดินทางไปปฏิบัติฮัจญ์เป็นการเดินทางไป เพื่อสร้างจิตวิญญาณ เป็นการเดินทาง เพื่อมุ่งสู่พระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ.) ทั้งเรือนร่าง และจิตวิญญาณ ซึ่งทั้งสองจะต้องเดินทางพร้อมเพียงกันยังพระผู้อภิบาล สำหรับการสร้าง และเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเสียใหม่ มิใช่แคร่เพียงเปลี่ยนแปลงในส่วนของร่างกายแต่เพียงอย่างเดียว จะต้องเดินทางไปพร้อมด้วยจิตใจ และวิญญาณอันบริสุทธิ์
โดย มัรยัมกุบรอ
