จงอ่านดุอาอ์บทนี้ ในเดือนรอญับตลอดทั้งเดือน / โดยเชคอับดุลญะวาด สว่างวรรณ
ซัยยิด อิบนิตอวูสได้บันทึกรายงานหนึ่งจากมุฮัมมัด บิน ซักวาน ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในนาม “ซัจญาด” เนื่องจากเขาเป็นผู้หนึ่งที่มีความลึกซึ้งกับการกราบกรานต่อพระผู้เป็นเจ้าพร้อมกับการร่ำไห้อย่างมากมาย จนกระทั่งดวงตาทั้งสองข้างของเขามืดบอด
เขา(มุฮัมมัดบินซักวาน)ได้กล่าวกับท่านอิมามญะอ์ฟัร อัซซอดิก (อ) ว่า “โอ้อิมาม ชีวิตของข้าพเจ้าขอพลีเพื่อท่าน ในเดือนรอญับนี้ ขอท่านโปรดสอนดุอาอ์แก่ฉันสักบทหนึ่ง ที่จะทำให้อัลลอฮ์ตะอาลาทรงประทานคุณแก่ฉัน”
ท่านอิมามญะอ์ฟัร ซอดิก (อ) จึงได้กล่าวว่า
” จงเขียนว่า بسم الله الرحمن الرحيم และจงอ่านดุอาอ์บทนี้ ในเดือนรอญับตลอดทั้งเดือน ทั้งในยามเช้า ยามค่ำคืน และหลังนมาซฟัรฏูประจำวันทุกเวลา ว่า
يا مَنْ اَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْر
“โอ้พระผู้ทรง ที่ข้าฯ พระองค์มุ่งหวังต่อพระองค์ สำหรับความดีทั้งหลาย”
وَآمَنَ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ
“และข้าฯ พระองค์ ยอมจำนนศรัทธาต่อความพิโรธของพระองค์ ณ ความไม่ดีงามทั้งหลาย(ที่ฉันได้ประสบกับมัน)”
يا مَنْ يُعْطِي الْكَثيرَ بِالْقَليلِ
“โอ้พระผู้ทรงประทานให้อย่างมากมาย ด้วยจำนวนอันน้อยนิด”
يا مَنْ يُعْطي مَنْ سَأَلَهُ
“โอ้พระผู้ทรงประทานให้ (แก่) ผู้ที่วอนขอต่อพระองค์”
يا مَنْ يُعْطي مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ
“โอ้พระผู้ทรงประทานให้ (แก่) ผู้ที่ไม่เคยวิงวอนขอต่อพระองค์เลย”
وَمَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً
“(โอ้พระผู้ทรงประทานให้แก่ผู้ที่) ไม่เคยรู้จักพระองค์เลย (ซึ่งเป็นการประทานให้) ด้วยความรักและเมตตาจากพระองค์”
اَعْطِني بِمَسْأَلَتي اِيّاكَ جَميعَ خَيْرِ الدُّنْيا وَجَميعَ خَيْرِ الاْخِرَةِ
“เฉพาะพระองค์เท่านั้น ได้โปรดประทานแก่ฉัน ด้วยคำวอนขอของฉัน ต่อความดีทั้งหลายในดุนยา และความดีงามทั้งหลายแห่งอาคิเราะฮ์”
وَاصْرِفْ عَنّي بِمَسْأَلَتي اِيّاكَ جَميعَ شَرِّ الدُّنْيا وَشَرِّ الاْخِرَةِ
“และโปรดนำออกไปจากฉัน ด้วยคำวิงวอนของฉัน (ที่ร้องขอ) เฉพาะพระองค์เท่านั้น ซึ่งความเลวร้ายทั้งหลายในดุนยา และความไม่ดีงามทั้งหลายแห่งอาคิเราะฮ์”
فَاِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوص ما اَعْطَيْتَ
“เพราะพระองค์นั้นไม่เคยบั่นทอนให้น้อยลงเลยในสิ่งที่พระองค์ประทานให้”
وَزِدْني مِنْ فَضْلِكَ يا كَريمُ
“และได้โปรดเพิ่มพูลให้ฉันอีกเถิด จากความโปรดปรานของพระองค์ โอ้พระผู้ทรงเมตตา”
หลังจากอ่านดุอาอ์จบ ให้เอามือข้างซ้ายจับเครา และให้เอานิ้วชี้มือข้างขวาส่ายไปมา และกล่าวต่อว่า
يا ذَا الْجَلالِ وَالاِْكْرامِ
“โอ้พระผู้ทรงสูงส่ง และผู้ทรงกิตติคุณ”
يا ذَا النَّعْماءِ وَالْجُودِ
โอ้พระผู้ทรงเปี่ยมด้วยเมตตา และพระผู้ทรงให้อย่างเหลือหลาย”
يا ذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ
“โอ้พระผู้ทรงเป็นเจ้าแห่งบุญคุณ และพระผู้ทรงมั่งมีเหลือหลาย”
حَرِّمْ شَيْبَتي عَلَى النّارِ
“ได้โปรดปกป้องเคราของฉันให้อยู่เหนือไฟนรกด้วยเถิด”
ดุอาอ์บทนี้มีคำสอนมากมายที่พอจะสรุปได้ย่อๆ ดังนี้
1-พระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ) คือผู้ประทานให้อย่างแท้จริง และไม่เลือกที่รักมักที่ชังที่จะประทานให้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ศรัทธาหรือผู้ปฏิเสธศรัทธา แม้กระทั่งว่าผู้ที่ไม่เคยรู้จักพระเจ้าพระองค์เลย เขาก็จะได้รับความโปรดปรานจากพระองค์เช่นกัน
2-ผู้ศรัทธาที่แท้จริงควรมุ่งหวังที่จะได้รับสิ่งที่ดีงามต่างๆ จากพระองค์อัลลอฮ์เท่านั้น เพราะคุณลักษณหนึ่งของพระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ) คือ “อัลมันนาน” พระผู้ทรงมอบแต่สิ่งที่ดีเท่านั้น ฉะนั้น หากเราได้รับสิ่งที่ไม่ดีงาม หรือประสบภัยความทุกข์โศก ก็ควรตระหนักว่า นั่นต้องมีปัจจัยบางอย่างที่ทำให้เราต้องประสบกับสิ่งเหล่านั้น ซึ่งแบ่งได้สองกรณี คือ
กรณีแรก – เราคงก่อบาป กระทำความผิดเอาไว้ จึงถูกพระองค์อัลลอฮ์ลงโทษทัณฑ์
กรณีสอง – เพราะพระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ) รักเรามาก พระองค์จึงทรงทดสอบเราด้วยทุกข์ยากเหล่านั้น เพื่อเราจะได้รับสิ่งที่ดีงามในบั้นปลายหลังจากการทดสอบ
3-จงอย่ามองข้าม หรือดูถูกความโปรดปรานอันน้อยนิดที่ได้รับจากพระองค์ เพราะความโปรดปรานอันน้อยนิดนี้ อัลลอฮ์ (ซ.บ)อาจจะทรงทำให้มันขยายผลได้อย่างมากมายในอนาคต
4-ผู้ศรัทธาที่แท้จริง ต้องมีความเชื่อมั่นว่า ความโปรดปรานต้องมาจากอัลลอฮ์แต่เพียงผู้เดียว ขนาดผู้ปฏิเสธศรัทธาเมื่อเขาตื่นมาในยามเช้า เขาจะภาวนาก่อนออกไปทำงานว่าขอให้เขาได้รับความโปรดปรานในวันนี้ด้วย แล้วเราล่ะ เป็นผู้ที่ยอมรับในการเป็นพระผู้อภิบาลของพระองค์อัลลอฮ์ ไฉนเราจึงไม่มีความเชื่อมั่นในการแสวงหาความโปรดปรานของพระองค์? ไฉนเราจึงไม่สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ) ที่ได้ประทานให้แก่เรา
5-สารัตถะของสิ่งที่อัลลอฮ์ตะอาลาจะประทานให้นั้น มันมิได้หมายถึงวัตถุเช่น ทรัพย์สิน เงินทอง บ้านหลังหรู รถยนต์คันงาม หรือยศฐาบรรดาศักดิ์เพียงอย่างเดียว
แต่ทว่ามันยังรวมถึงความสมบูรณ์แบบแห่งจิตวิญญาณ การได้อยู่ในหนทางของพระองค์จนวินาทีสุดท้าย และสรวงสวรรค์ของอัลลอฮ์ ก็คือความโปรดปรานประการสุดท้ายที่เราต้องวิงวอนขอจากพระองค์
หรืออย่างน้อยในวันกิยามัต ก็ขอให้แม้แต่ขนที่ปลายคางของเรานั้นอย่าได้สัมผัสแตะต้องกับไฟนรกเลย “โปรดปกป้องเคราของฉันให้อยู่เหนือไฟนรกด้วยเถิดโอ้พระองค์” อามีน ยาร๊อบบัลอาละมีน
