“บิสมิลละฮฺ” (ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ) เป็นการเริ่มต้นที่ดีของการกระทำสิ่งต่างๆ ดังนั้นเราจึงควรเริ่มต้นด้วยบิสมิลละฮฺ วลีศักดิ์สิทธิ์นี้ถือเป็นสัญลักษณ์สำคัญของอิสลาม ที่มุสลิมจะกล่าวอยู่เป็นนิจสิน หากต้องการจะเข้าใจถึงความสำคัญและคุณค่าของวลีนี้อย่างถ่องแท้ ขอให้พิจารณาอุปมาอุปมัยต่อไปนี้
นักเดินทางชาวอาหรับที่ร่อนเร่ไปในทะเลทราย ต้องเดินทางภายใต้ชื่อของหัวหน้าเผ่า เพื่อเป็นการป้องกันการตามรังควานของกองโจรจนทำให้ไม่สามารถได้สิ่งที่พวกเขาต้องการจากการเดินทางได้ นักเดินทางสองคน คนหนึ่งอ่อนน้อมถ่อมตน ส่วนอีกคนหยิ่งยะโส เมื่อเริ่มต้นออกเดินทาง นักเดินทางผู้อ่อนน้อมได้นำชื่อหัวหน้าเผ่าไปด้วย แต่คนหยิ่งยะโสไม่เอา เมื่อพบกับโจรผู้ร้าย เขากล่าวว่า “ฉันเดินทางในนามของหัวหน้าผู้นี้” จึงถูกปล่อยตัวไป เขาได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพในทุกที่ที่เขาไปถึง ตรงกันข้าม ผู้หยิ่งยะโสนั้นต้องพบกับภัยพิบัติและความหวาดกลัว เขาต้องต่อสู้ดิ้นรนและอ้อนวอนขอในทุกอย่างที่เขาต้องการ เขากลายเป็นคนถ่อยที่ชั่วช้า
อุปมานักเดินทางผู้หยิ่งยะโส อุปมัยดั่งจิตวิญญาณที่ถือดี เราเป็นเพียงนักเดินทางคนหนึ่งในโลกที่เปรียบเสมือนทะเลทรายแห่งนั้น เต็มไปด้วยความอ่อนแอและขัดสน ศัตรูและความคับแค้นทั้งหลายแหล่ที่ต้องพบเจอก็มีอยู่เหลือคณานับ ด้วยเหตุนี้เอง การอ้างถึงพระนามของผู้เป็นเจ้าของและผู้ปกครองโลกใบนี้อย่างนิรันดร์ จะสามารถพาเราผ่านพ้นการร้องขอและความหวาดกลัวไปได้
“บิสมิลละฮฺ” (ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ) เป็นสมบัติที่ให้ความเจริญ เมื่อกล่าว “บิสมิลละฮฺ” หมายถึงเราทำสิ่งต่างๆ ด้วยพระนามของพระองค์ เช่นเดียวกับทหารที่กระทำการในนามของประเทศ ไม่ต้องหวาดกลัวต่อสิ่งใด เพราะกระทำทุกอย่างลงไปในนามของกฎหมายและประเทศชาติ ย่อมไม่มีสิ่งใดผิดพลาดอยู่แล้ว
บิสมิลลาฮิรฺ เราะฮฺมานิรฺ รอฮีม (ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปรานี ผู้ทรงเมตตาเสมอ)
การบัญญัติให้มนุษย์เริ่มต้นทุกการกระทำด้วยการกล่าวพระนามของอัลลอฮฺนั้น มีจุดมุ่งหมายหรือวัตถุประสงค์เพื่ออะไร? คำที่มีผลบังคับในที่นี้คือชื่อ ยกตัวอย่างเช่น เมื่อเราสวมเครื่องแบบใดเราก็ต้องมีเป้าหมายในการทำเมื่อชื่อของสถาบันนั้น เพื่อจะได้ยืนอยู่ในสังคมได้โดยมีคนรู้จักสถานะหรือที่มา ทารกแรกเกิดยังถูกตั้งชื่อตามบุคคลที่ผู้ตั้งชื่อมีความรักและเคารพอยู่ เพื่อรำลึกถึงเขาในทุกครั้งที่เรียกชื่อนั้น
ชะฮีด มุรตะฎอ มุเฏาะฮฺฮารี ได้เขียนไว้ในหนังสือ “การทำความเข้าใจอัล-กุรอาน” ของเขา ถึงเหตุผลที่เราต้องเริ่มต้นด้วยพระนามของอัลลอฮฺ โดยเขากล่าวว่า “มันมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้การกระทำนั้นมีความศักดิ์สิทธิ์และได้รับความจำเริญ เมื่อมนุษย์มีความรู้สึกสำนึกถึงอัลลอฮฺ และถือว่าพระองค์เป็นหัวใจสำคัญและเป็นบ่อเกิดของความรุ่งโรจน์ทั้งปวง จึงเริ่มต้นการกระทำด้วยพระนามของพระองค์ หมายถึงการกระทำใดๆ จะศักดิ์สิทธิ์หรือมีความจำเริญได้ก็ด้วยสิทธิ ความสูงส่ง และความยิ่งใหญ่ของพระองค์”
แล้วเราจะกล่าวบิสมิลละฮฺ… ก่อนที่เราจะทำร้ายคนอื่นหรือยื่นมือออกไปเพื่อทำการขโมยกระนั้นหรือ?
อีกคำถามหนึ่งที่อาจเกิดขึ้นในใจเมื่อกล่าวคำ “บิสมิลละฮฺ” นั่นก็คือ เราะฮฺมาน และรอฮีม มีความแตกต่างกันอย่างไร ชะฮีด มุรตะฎอ มะเฏาะฮฺฮารี เขียนไว้ว่า “คำว่า “เราะฮฺมาน” คือการให้อย่างมากมาย หมายถึงความกรุณาปรานีของอัลลอฮฺนั้นแพร่กระจายไปทั่วทุกหนแห่ง ครอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง ความกรุณาของอัลลอฮฺไม่มีการยกเว้น รวมไว้หมดทุกอย่างทั้งที่ไม่ใช่มนุษย์ และไม่ใช่ผู้ศรัทธา ประกอบด้วยโลกทั้งปวง มันคือความโปรดปรานที่ให้แก่สิ่งมีชีวิตทั้งปวงในขณะที่พวกมันยังมีชีวิตอยู่ แต่หลายสิ่งหลายอย่างก็เสื่อมสลายไปได้ ส่วนคำว่า “รอฮีม” คือความมั่นคงสม่ำเสมอ ด้วยความหมายของความมั่นคงและยั่งยืนที่มีให้แก่บรรดาผู้มีศรัทธาและกระทำความดีทั้งหลาย ที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในหนทางแห่งความโปรดปรานของอัลลอฮฺโดยเฉพาะ ดังนั้น ความเมตตาของอัลลอฮฺนั้นจึงมีทั้งสำหรับสรรพสิ่งสากลโดยทั่วไป และสำหรับผู้ที่เฉพาะเจาะจง”
Source : www.islamicoccasions.com
