เราจะฆ่าเวลาด้วยการทำอะไร? และเวลาจะฆ่าเราได้อย่างไร?
จำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องกำหนดชะตาชีวิตของเราเอง ไม่ว่ามันจะสุขหรือทุกข์ ในระหว่างช่วงเวลาอันน้อยนิดของชีวิตอันแสนสั้นของเรานี้ เวลาทุกวินาทีแห่งการมีชีวิตอยู่นี้มันมีค่ายิ่งนัก ไม่ว่ามันจะสั้นแค่ไหน ถ้าหากว่ามันจะทำให้เราประสบความสำเร็จแห่งการมีความสุขชั่วนิจนิรันดร์ได้ มนุษย์จะต้องเสียใจมากแค่ไหนในวันแห่งการฟื้นคืนชีพ ถ้าเขาได้เห็นเวลาอันมีค่านี้ต้องสูญเสียไปอย่างไร้ค่า?
มีเวลาที่เสียไปโดยเปล่าประโยชน์อย่างมากมายในชีวิตของคนเรา เช่นเวลาที่เสียไปในการเดินทางจากบ้านไปยังที่ทำงาน เวลาหลายชั่วโมงที่นอนอยู่บนเตียงก่อนจะหลับ ถ้าเรารวมเวลาเหล่านี้เข้าด้วยกันแล้ว เราจะพบว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ดีช่วงหนึ่งของชีวิตเราเลยทีเดียว นี่เองคือเหตุผลที่เราจำเป็นต้องคิดหาวิธีการถาวรที่จะเปลี่ยนเวลาที่เสียไปอย่างเปล่าประโยชน์นี้ให้เป็นการลงทุนเพื่อชีวิตในปรโลก ตัวอย่างของการลงทุนนี้ก็คือ การคิดถึงสิ่งที่จะเป็นประโยชน์ต่อเราในโลกนี้และโลกหน้า การคิดถึงพระผู้เป็นเจ้า คิดถึงแบบอย่างของท่านศาสดาและอะฮฺลุลบัยตฺ(วงศ์วานของศาสดา) ฮะดีษ(คำพูด) ที่เป็นคำสอนของพวกท่าน หรือโองการจากอัล-กุรอาน
ผู้ศรัทธาควรทำการวิงวอนขอต่ออัลลอฮฺอยู่เสมอ แม้จะไม่ได้กล่าวออกมาเป็นคำพูด เพราะมันจะส่งผลกระทบต่อหัวใจของเขา และเมื่อการวิงวอนขอต่ออัลลอฮฺได้เข้ามาอยู่ในหัวใจของเขาแล้ว ก็จะเป็นการรับประกันได้ว่าเขาจะไม่กระทำความชั่ว และไม่ทำสิ่งใดลงไปโดยไม่คำนึงถึงโลกแห่งชีวิตนิรันดร์ ผลงานสร้างสรรค์ของพระผู้เป็นเจ้าที่เขามองเห็นอยู่รอบตัว ล้วนเป็นสิ่งเตือนใจเขาได้เป็นอย่างดีตลอดเวลา
เป็นที่น่าเศร้าใจอย่างยิ่งที่คนทั่วไปมักจะใช้ความบันเทิงประเภทต่างๆ เป็นวิธีการในการฆ่าเวลา ราวกับว่าเวลาว่างนั้นเป็นศัตรูที่ต้องฆ่าทิ้งไปเสีย นี่แสดงให้เห็นว่า คนเหล่านั้นได้หลงลืมเหตุผลที่พวกเขาถูกสร้างขึ้นมา และลืมไปว่าชีวิตในโลกนี้เปรียบได้กับเงาของต้นไม้ ที่นักเดินทางจะหยุดพักใต้ร่มเงาของมันชั่วขณะเท่านั้น แล้วก็จะต้องผละจากมันไป
การท่องเที่ยวไปยังประเทศต่างๆ ซึ่งต้องใช้เงินจำนวนมาก ไม่ใช่การกระทำที่น่ายกย่องถ้ามันไม่ได้ให้ผลที่ดีต่อชีวิต การท่องเที่ยวส่วนใหญ่มีอยู่สองเหตุผลด้วยกัน เพื่อทำให้ชีวิตสดชื่นขึ้น แล้วกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมด้วยความรู้สึกว่ามีพลังงานเพิ่มมากขึ้น หรือการแสวงหาการเพิ่มพูนความศรัทธาให้สูงขึ้นด้วยการท่องเที่ยวไปยังสถานที่สำคัญทางศาสนา
ผู้ศรัทธา คือผู้ที่ต้องรับผิดชอบต่อเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตของเขา เพราะฉะนั้น เขาจะต้องไม่เลือกสิ่งใดๆ ไปโดยไม่มีแบบแผน ดังนั้น ประเทศที่เขาเลือกจะไปเที่ยวนั้น ต้องไม่ให้ผลในทางตรงกันข้ามหรือขัดต่อศาสนาของเขา ตัวเขาเอง หรือครอบครัวของเขา เป็นการฉลาดแล้วหรือที่จะใช้จ่ายเงินไปมากมายเพื่อทำให้เราห่างไกลออกจากหนทางของอัลลอฮฺมากยิ่งขึ้น?
สถานที่บางแห่งเต็มไปด้วยสิ่งยั่วยุและสิ่งที่ขัดต่อหลักการศาสนา ซึ่งบางครั้งจะทำให้เราหลงลืมตัวและกระทำในสิ่งที่ศาสนาห้าม แล้วเราจะเอาตัวเองไปเสี่ยงกับสถานที่เช่นนั้นเพื่ออะไร
ช่วงเวลาในวันหยุดต่างๆ โดยเฉพาะวันหยุดยาวระหว่างภาคเรียน เป็นโอกาสที่ดีในการแสวงหาวิทยาการความรู้ในแขนงอื่นๆ นอกเหนือจากในตำราเรียน เพราะฉะนั้น ผู้ศรัทธาที่คิดถึงผลประโยชน์ของตัวเองในวันข้างหน้าจะต้องวางโครงการทางด้านการศึกษาหาความรู้ทางศาสนา แทนการไปเช่าหนังสือนิยาย การ์ตูน ที่ไร้สาระมาอ่านเพื่อฆ่าเวลาไปวันๆ ซึ่งไม่ให้ประโยชน์อะไรแก่เราเลย
มุสลิมเป็นตัวแทนของศาสนาอิสลาม เพราะฉะนั้น ไม่ว่าเขาจะกำลังอยู่ที่ไหน เป็นระยะสั้นหรือระยะยาว เขาไม่ควรที่จะสร้างความเสื่อมเสียให้แก่หลักการศาสนาของเขาด้วยการกระทำหรือการแต่งกายที่ไม่เรียบร้อย ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม อิมามอะลี(อ.) ได้สั่งให้เราเผยแพร่ศาสนาของเราด้วยการกระทำของเรา
การใช้เวลาอย่างดีและเป็นประโยชน์แก่เรามากที่สุด คือการใช้เวลาเพื่อท่องเที่ยวไปในหัวใจและจิตวิญญาณของเราในขณะที่ยังอยู่ในโลกนี้ ไปยังโลกแห่งปรัชญาเพื่อจากมันไปอย่างเต็มใจ ความสุขที่จะได้รับจากเวลาแห่งอิสระนี้มักจะคุ้มค่าต่อการท่องเที่ยวนั้นเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาดึกดื่นของกลางคืน ซึ่งความสุขทางโลกด้านอื่นๆ จะเทียบไม่ได้เลย เพราะความสุขในการได้อยู่ร่วมกับพระผู้อภิบาลผู้เป็นที่รักยิ่งของเราจะเทียบได้อย่างไรกับการอยู่ร่วมกับชีวิตสั้นๆ ที่ถูกสร้างขึ้นมานี้?
Source : www.alseraj.net
