ศาสดาผู้ยิ่งใหญ่แห่งอิสลาม(ศ.) ถือกำเนิดที่ฮิญาซ ในเมืองมักกะฮฺแห่งคาบสมุทรอาหรับ ท่านกำเนิดมาในยุคแห่ง “ความโง่เขลา” (ญาฮิลียะฮฺ)
ยุคแห่งความโง่เขลา
ยุคแห่งความโง่เขลานี้คือช่วงเวลาตั้งแต่ 200 ปีก่อนการถือกำเนิดของศาสดามุฮัมมัด(ศ.) จนถึงช่วงเริ่มต้นการถือสถานภาพศาสดาของท่าน ญาฮิลียะฮฺ(ความโง่เขลา) หมายถึง การกระทำความผิดหรือความชั่วร้ายอันเนื่องมาจากความโง่เขลา ชาวอาหรับเร่ร่อนไม่มีความเชื่อถือศรัทธาในศาสนาใด ส่วนชาวอาหรับที่อาศัยอยู่ในชุมชนเมืองจะสักการบูชาเทวรูปที่ทำมาจากหิน ไม้ และอินทผลัม และอาจเป็นได้ถึงขนาดที่ว่า เมื่อเกิดความอดอยากยากจน พวกเขาจะบดอินทผลัมเหล่านั้นแล้วกินเทวรูปของพวกเขา พวกเขาเคยฆ่าลูกสาวของตัวเอง ซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นโดยทั่วไปในหมู่พวกเขา สงความและความเกลียดชังระหว่างเผ่าต่างๆ ก็เกิดขึ้นเป็นธรรมดา พวกเขาเชื่อว่าวิญญาณและโชคลางมีอิทธิพลต่อชีวิตของพวกเขา แต่ศาสดามุฮัมมัด(ศ.) ได้ถอนรากถอนโคนการสักการบูชาเทวรูปและปลุกพวกเขาให้ตื่นจาก “ความโง่เขลา” ที่ไร้สาระและดื้อดึง ท่านได้กำหนดเสรีภาพอันไม่มีที่สิ้นสุดของพวกเขาด้วยการบุกเบิกการมีศีลธรรมและรักษาความบริสุทธิ์ ท่านได้ทำให้พวกเขาเป็นประชาชาติที่มีเอภาพ ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขามีเรื่องบาดหมางกันอยู่เสมอ
เผ่ากุเรชและบรรพบุรุษของศาสดามุฮัมมัด(ศ.)
ศาสดามุฮัมมัดมาจากเผ่าที่มีชื่อว่า “กุเรช” เผ่านี้เป็นหนึ่งในเผ่าที่มีอิทธิพลมากที่สุดในการบริหารปกครองประเทศมุสลิมหลังการมาของอิสลาม เผ่ากุเรชมีชื่อเสียงมาตั้งแต่ กะซา อิบนฺ กะลับ ทวดปู่ของท่านศาสดา(ศ.) อับดี มะนัฟ บุตรของกะซา ซึ่งเป็นปู่ทวดของท่านศาสดา(ศ.) เป็นบุคคลที่มีความประเสริฐและจิตใจดี ฮาชิม ทวดท่านศาสดาก็เป็นคนที่มีปัญญาหลักแหลมคนหนึ่งของเผ่ากุเรช บุตรชายของเขาคืออับดุลมุฏฏอลิบ ซึ่งเป็นปู่ของศาสดามุฮัมมัด(ศ.) เป็นผู้มีชื่อเสียงและฉลาดรอบรู้มากที่สุดในหมู่ชาวอาหรับ ท่านได้ขุดบ่อซัมซัม (บ่อน้ำในมัสญิดอัล-ฮะรอม) และมีหน้าที่รับผิดชอบในการให้น้ำต้อนรับแก่บรรดาผู้แสวงบุญ
บรรพบุรุษของศาสดามุฮัมมัด(ศ.) สืบทอดสายตระกูลมาจากศาสดาอิสมาอีล(อิสเมล) ดังนั้น สายตระกูลทั้งหมดของท่านศาสดามุฮัมมัด(ศ.) จึงเป็นผู้เคารพภักดีต่ออัลลอฮฺ(ศ.) อับดุลลอฮฺ บิดาของศาสดามุอัมมัด(ศ.) นั้น เป็นบุตรชายคนเล็กของอับดุลมุฏฏอลิบ เขามีชื่อเสียงว่าเป็นคนหล่อเหลาและรักษาความบริสุทธิ์ เขาได้แต่งงานกับอะมีนะฮฺ บุตรสาวของวะฮับ ซึ่งเป็นหญิงสาวที่สุภาพเรียบร้อยและบริสุทธิ์ อับดุลลอฮฺเดินทางไปทำการค้าขายที่เมืองชาม(ซีเรียปัจจุบัน) ระหว่างการเดินทางกลับจากชาม อับดุลลอฮฺได้ป่วยและเสียชีวิตลงในเมืองมะดีนะฮฺ เมื่ออายุได้เพียง 25 ปี
ศาสดามุฮัมมัด(ศ.) เกิดเมื่อวันที่ 17 รอบีอุลเอาวัล ปีช้าง ซึ่งตรงกับปี ค.ศ.580 ที่เมืองมักกะฮฺ ปีช้างเป็นปีที่กษัตริย์แห่งอาบิสซิเนีย ได้สั่งให้อับรอฮะฮฺและกองทัพของเขาบุกเข้าโจมตีและทำลายกะอฺบะฮฺ แต่ไม่ประสบความสำเร็จ เพราะฝูงนกจำนวนมาก นำก้อนหินมาด้วยจงอยปากและเท้า ทิ้งลงใส่กองทัพนั้นทำให้ทหารทั้งหมดเสียชีวิต
มีเรื่องเล่าว่า ในวันที่ศาสดามุฮัมมัดถือกำเนิดนั้น มีเหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นดังนี้
1.เทวรูปทั้งหมดล้มลง
2.บางส่วนของพระราชวังของกษัตริย์แห่งอิหร่านสั่นสะเทือน และพังเสียหาย
3.ทะเลสาบซาเวะฮฺ ที่ประชาชนสักการบูชามาหลายปีได้แห้งเหือดลง
4.มีน้ำไหลในทะเลทรายซามาเวะฮฺ ซึ่งไม่เคยมีใครพบเห็นน้ำมาหลายปี
5.ไฟในโบสถ์ ฟาร์ ดับลงหลังจากถูกจุดอยู่หลายปี
6.ในค่ำคืนนั้น มีแสงมาจาก “ฮิญาซ” และส่องกระจายไปทั่วตะวันออก
จากคำบอกเล่าของอามีนะฮฺ ระหว่างที่นางตั้งครรภ์นั้น นางไม่รู้สึกว่าตั้งครรภ์อย่างที่ผู้หญิงตั้งครรภ์คนอื่นๆ รู้สึก กล่าวกันว่า เมื่อตอนที่ศาสดามุฮัมมัด(ศ.) คลอดนั้น ท่านมองไปที่ท้องฟ้าแล้ววิงวอนขอต่ออัลลอฮฺ(ซ.บ.) ร่างกายของท่านสะอาดหมดจด ไม่มีเลือดหรือสิ่งอื่นใดออกมาจากครรภ์ของมารดาของท่านเลย อามีนะฮฺกล่าวว่า ในเวลาที่คลอดนั้น มีผู้บอกแก่นางว่านางได้ให้กำเนิดมนุษย์ที่ประเสริฐที่สุด และให้ตั้งชื่อเขาว่า “มุฮัมมัด” เมื่ออับดุลมุฏฏอลิบได้รับข่าวนี้ เขาได้เชือดแกะ และเชิญบรรดาหัวหน้าเผ่ากุเรชมา และตั้งชื่อแก่ทารกว่า “มุฮัมมัด” (หมายถึงผู้ได้รับการยกย่องสรรเสริญ)
Source : www.rshd.net
