คิดเสียก่อน…
วันนี้ ก่อนที่เราจะพูดถ้อยคำหยาบคาย
ขอให้คิดถึงคนบางคนที่เขาไม่สามารถพูดได้
ก่อนที่เราจะบ่นว่าอาหารไม่ถูกปาก
ขอให้คิดถึงคนบางคนที่เขาไม่มีอะไรจะกิน
ก่อนที่เราจะบ่นถึงข้อบกพร่องของสามีหรือภรรยา
ขอให้คิดถึงคนบางคนที่วิงวอนขอคู่ครองจากพระเจ้า
วันนี้ ก่อนที่จะบ่นถึงเรื่องต่างๆ ในชีวิต
ขอให้คิดถึงคนบางคนที่ต้องจากไปก่อนวัยอันควร
ก่อนที่จะพร่ำบ่นด้วยความรำคาญต่อลูกๆ
ขอให้คิดถึงคนบางคนที่ปรารถนาจะมีลูกแต่เขาเป็นหมัน
ก่อนที่จะบ่นว่าบ้านสกปรกเพราะไม่มีใครปัดกวาดเช็ดถู
ขอให้คิดถึงคนที่เขานอนอยู่ข้างถนน
ก่อนที่จะรำพึงถึงระยะทางที่ต้องขับแสนไกล
ขอให้คิดถึงคนที่เขาต้องเดินด้วยเท้าในระยะทางเท่ากับเรา
และเมื่อจะบ่นด้วยความเหนื่อยล้าจากการทำงาน
ขอให้คิดถึงคนที่เขาตกงาน คนพิการ และคนที่เขาอยากจะได้ทำงานของเรา
ก่อนที่เราคิดจะชี้นิ้วประณามคนอื่น
ขอให้จำไว้ว่าเราทุกคนไม่มีใครที่ปราศจากบาป และเราทุกคนต้องถูกพิพากษา
และเมื่อความรู้สึกท้อแท้ทำให้เราท้อใจ
ขอให้ยิ้มแล้วขอบคุณพระเจ้าที่เรายังมีชีวิตอยู่เพื่อแก้ไข
ขอบคุณพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สำหรับสิ่งทั้งหลายที่เรามี ดีกว่าจะไปบ่นตำหนิติเตียนมัน
