ครั้งหนึ่ง มีชายสองคนที่เป็นบิดาและบุตรชายคู่หนึ่งมาเป็นแขกที่บ้านของอิมามอะลี(อ.) เมื่อพวกเขามาถึง อิมามอะลี(อ.) ให้การต้อนรับพวกเขาอย่างอบอุ่น และจัดเตรียมอำนวยความสะดวกสบายให้ทุกอย่าง ในห้องที่พวกเขานั่งอยู่นั้น นั่งตรงข้ามกับพวกเขา พูดคุยกับพวกเขาด้วยการสนทนาฉันท์มิตร และถึงเวลารับประทานอาหาร หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว กอมบัรฺ คนรับใช้ของอิมามอะลี ได้นำอ่างใบหนึ่งและเหยือกน้ำมาให้สำหรับล้างมือแขก อิมามอะลี(อ.) จับเหยือกน้ำขึ้นมาและขอให้ผู้เป็นบิดายื่นมือออกมาเพื่อท่านจะได้รดน้ำให้
“เป็นไปได้อย่างไรที่นายของฉันจะบริการฉัน? มันควรจะตรงข้ามกัน” ผู้เป็นแขกกล่าว
ท่านอิมามอะลี(อ.) กล่าวว่า “นี่คือพี่น้องร่วมศรัทธาของท่าน ที่กระตือรือร้นอยากจะบริการพี่น้องของเขา เพื่อความพึงพอพระทัยของอัลลอฮฺ ทำไมท่านจึงขัดขวางไม่ให้เขาทำ?”
แต่ผู้เป็นแขกก็ยังลังเล ในที่สุด อิมามอะลี(อ.) กล่าวว่า “ในฐานะที่เป็นนาย ฉันขอให้ท่านอนุญาตให้ฉันได้รับเกียรติในการนี้”
และเมื่อเขายินยอมแล้ว อิมามอะลี(อ.) ก็กล่าวว่า “ล้างมือของท่านให้ทั่วถึง อย่ารีบร้อนเพราะคิดว่าฉันจะได้หมดหน้าที่เร็วขึ้น”
เมื่อถึงคราวของผู้เป็นบุตรชาย อิมามอะลี(อ.) ได้สั่งให้มุฮัมมัด อิบนฺ ฮานาฟียะฮฺ บุตรชายของท่านเป็นผู้ถือเหยือกล้างมือให้แขก ในขณะที่มองดูบุตรชายของท่านนั้น อิมามอะลี(อ.) กล่าวว่า
“ฉันล้างมือให้บิดาของท่าน บุตรชายของฉันล้างมือให้ท่าน ถ้าบิดาของท่านไม่ได้เป็นแขกของฉันในวันนี้ ฉันจะล้างมือให้ท่านด้วยตัวของฉันเอง แต่อัลลอฮฺทรงประสงค์ที่จะได้เห็นว่า เมื่อบิดาและบุตรชายอยู่ในสถานที่เดียวกันนั้น ผู้เป็นบิดาจะได้รับสิทธิพิเศษและสิทธิในลำดับแรกก่อนบุตร”
Source : moralsandethics
