แดนดินถิ่นฐานลูกหลานศาสดา
โดมทองส่องสง่าพาใจล่องลอย
ถึงแดนแคว้นถิ่นแผ่นดินคนดี
จากเมืองกุมมีสู่แคว้นโครอซาน
เห็นโดมทองผ่องพันใจฉันสั่นไหว
ถึงแล้วหรือไรเมืองสวรรค์บันดาล
มองดูผู้คนต่างคนเบิกบาน
ร่ำร้องกล่าวขานเสียงซอลาวาตดัง
ริ้วธงโบกสะบัดลมพัดเอื่อย เอื่อย
นกพิราบบินเลื้อยลัดเลาะโดมทอง
มองเห็น ซะรีฮ์ น้ำตาข้านอง
หัวใจร่ำร้องพร่ำเรียกเมาลา
โอ้นายของข้า โอ้ยาอาลี
หัวใจดวงนี้มอบไว้พึ่งพา
ขอเพียงสักนิดให้ท่านหันมา
เป็นบุญของข้าคนบาปอยาบคาย
อ่านซิยาเราะฮ์ด้วยใจมุ่งหมาย
หวังเพียงจะได้รับความเมตตา
หัวใจข้านี้กับบาปนานา
ไร้คนพึ่งพาหวังท่านพึ่งพิง
มีเพียงแต่ท่านโอ้ยาเมาลา
มวลบาปของข้าให้หมดปลิดทิ้ง
กำจัดปัดเป่าเหล่ามารกลอกกลิ้ง
ให้เหลือแต่สิ่งดีงามด้วยเทอญ
ต้องจากแล้วโอ้มัชฮัด อัรริฏอ
แต่ข้าขออย่าให้เป็นครั้งสุดท้าย
ขอเยื่ยมเยือนซิยารัตทุกปีไป
ขอฝากใจไว้แดนดินถิ่นคนดี
ขอความจำเริญขอพรประสาท
ขอซอละวาตจากองค์ผู้ทรงศรี
มอบแด่ท่านโอ้ราชันผู้ภักดี
โอ้ยาอาลี อิบนิ มูซา อัรริฏอ
โดย หอมไอดิน ชมกลิ่นฟ้า
