อิมามอะลี(อ.) เป็นบุตรชายของอะบูฏอลิบ อิบนฺ อับดุลมุฏฏอลิบ และฟาฏิมะฮฺ บินติ อะซัด อิบนฺ ฮาชิม ท่านประสูติเมื่อวันที่ 13 รอญับ 30 ปี หลังจากปีช้าง ชีวิตของท่านเริ่มต้นในมหาสถานอัล-กะอฺบะฮฺ ซึ่งได้กลายมาเป็นกิบลัต(ทิศทาง) สำหรับการนมาซของมุสลิม และสิ้นสุดลงในมัสญิดเมืองกูฟะฮฺ ประเทศอิรัก
มันเป็นพระประสงค์ของอัลลอฮฺ(ซ.บ.) ที่จะให้ท่านเจริญเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของศาสดาแห่งอัลลอฮฺ(ศ.) นับตั้งแต่ท่านยังเยาว์วัย มักกะฮฺและกุเรชประสบกับภาวะข้าวยากหมากแพง ศาสดามุฮัมมัด(ศ.) ได้ปรึกษากับอับบาส ลุงฝ่ายบิดาของท่าน ซึ่งเป็นคนร่ำรวย และเสนอแนะให้เขาช่วยเหลืออะบูฏอลิบ ด้วยการรับเลี้ยงดูบุตรบางคนของเขา อับบาสรับข้อเสนอแนะนำนี้ด้วยความยินดี และทั้งสองจึงไปหาอะบูฏอลิบ และแจ้งให้ทราบถึงความตั้งใจของพวกท่าน อะบูฏอลิบกล่าวว่า “ให้อะกีลอยู่กับฉัน…” ศาสดามุฮัมมัด(ศ.) เลือกท่านอะลี(อ.) อับบาสเลือกญะอฺฟัร ตั้งแต่นั้นมา ศาสนทูตแห่งอัลลอฮฺ(ศ.) พูดเสมอว่า “ฉันได้เลือกผู้ที่อัลลอฮฺได้ทรงเลือกให้แก่ฉัน”
นักเขียนบางคนอาจมีความเห็นว่า การที่ท่านศาสดา(ศ.) รับอิมามอะลี(อ.) ไว้ในการดูแลของท่านนั้น เป็นเพียงการทดแทนบุญคุณที่ท่านเคยได้รับจากอะบูฏอลิบและฟาฏิมะฮฺ บิดามารดาของอิมามอะลี(อ.) ผู้ซึ่งเคยดูแลท่านเสมือนลูกของตัวเองเมื่อครั้งที่ท่านยังเป็นเด็ก อย่างไรก็ตาม จากคำกล่าวของท่านศาสดา(ศ.) และจากคุณสมบัติของอิมามอะลี(อ.) เอง มันได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนยิ่งว่า มันคือพระประสงค์ของอัลลอฮฺ(ซ.บ.) ที่จะให้ท่านอะลี(อ.) เติบโตขึ้นมาภายใต้การเลี้ยงดูของท่านศาสดา(ศ.)
บุคลิกภาพของอะลี(อ.) ในวัยเยาว์ ได้รับการหล่อหลอมโดยมุฮัมมัด(ศ.) ซึ่งในภายหลังท่านได้รับการประกาศให้เป็นศาสดา จากบันทึกของนักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ ท่านอะลี(อ.) เป็นผู้ชายคนแรกที่ยอมรับอิสลาม และท่านอะลี(อ.) เป็นสาวกผู้เดียวของท่านศาสดา(ศ.) ที่ไม่เคยก้มศีรษะคำนับหรือสักการะรูปบูชาใดมาก่อนเลย
ท่านไม่เคยมีแนวคิดอื่นใดนอกจากการแสวงหาความพึงพอพระทัยของอัลลอฮฺ(ซ.บ.) และความพอใจของท่านศาสดา(ศ.) และการดำรังรักษา “เตาฮีด” (ความเป็นเอกะของอัลลอฮฺ) ด้วยความบริสุทธิ์ใจ, แน่วแน่, เสียสละ และกล้าหาญ เป็นคุณสมบัติอันโดดเด่นของท่านที่ไม่มีผู้ใดปฏิเสธได้
Source : www.tebyan.net
