1. ฮัจญ์คือการญิฮาด(ต่อสู้ในหนทางของศาสนา) สำหรับผู้อ่อนแอทุกคน
2. สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนั้นต้องมีภาษีของมันเอง และภาษีสำหรับร่างกายคือการถือศีลอด
3. หลังจากการยอมรับต่ออัลลอฮฺแล้ว การเคารพภักดีที่ดีที่สุดคือการมุ่งหวังความอนุเคราะห์
4. ผู้ที่วิงวอนขอต่ออัลลอฮฺ ก่อนการกล่าวสรรเสริญพระองค์และประสาทพรให้แก่ท่านศาสดา(ศ.) ก็ย่อมเหมือนกับการยิงลูกศรออกไปโดยไม่มีสายป่าน
5. ผู้ที่จะได้รับรางวัลตอบแทนอย่างแน่นอน คือผู้ที่ให้อย่างมากมาย
6. ผู้ที่สมถะรู้จักพอนั้นจะไม่ขัดสน
7. ความสมถะหรือความพอเพียงคือครึ่งหนึ่งของการยังชีพ
8. ความสมัครสมานสามัคคีคือครึ่งหนึ่งของการมีความคิด
9. ความวิตกกังวลจนมากเกินไป ทำให้แก่ชรา
10. ความรีบเร่งคือความงุ่มง่ามที่แท้จริง
11. การสร้างความหนักใจให้พ่อแม่คือการไม่เคารพพวกท่าน
12. ไม่มีผู้ใดที่จะได้รับรางวัลตอบแทนจากการประสบความเคราะห์ร้าย นอกจากผู้ที่มีความอดทนต่อมันและกล่าวว่า “เราเป็นสิทธิของอัลลอฮฺ และเราจะคืนกลับไปหาพระองค์”
13. ความสง่างามจะฝังติดอยู่ในตัวผู้ที่รู้จักประมาณตนและเพียงพอ และความสง่างามก็จะถูกลบล้างออกไปสำหรับผู้ที่ไม่รู้จักพอและคุยโม้โอ้อวด
14. การเป็นคนที่ไว้วางใจได้และซื่อสัตย์จะนำมาซึ่งการยังชีพที่ดี ในขณะที่การทรยศคดโกงอกเป็นสาเหตุของความยากจนและการหลอกลวง
15. การบริจาคของผู้ศรัทธานั้นจะไม่มีค่าใดๆ นอกเสียจาก พวกเขาจะไม่คำนึงถึงมัน ปกปิด และแจกจ่ายไปในทันที คนที่ไม่คำนึงถึงการบริจาคของเขานั้น เขาจะได้รับความเคารพนับถือจากเพื่อนที่เขาบริจาคให้ ผู้ที่คิดใคร่ครวญในการบริจาคนั้นเป็นการสร้างความเสื่อมเสียให้แก่เพื่อนที่เขาบริจาคให้ ผู้ที่ปกปิดการบริจาคของเขานั้นได้ทำให้การกระทำของเขามีเกียรติยิ่ง และผู้ที่ทำตามคำสัญญาอย่างรวดเร็วที่สุดนั้นจะได้รับของขวัญที่น่าพอใจ
16. ผู้ที่ไม่ได้พิจารณาทบทวนการกระทำของตัวเองทุกวัน ไม่ได้เป็นคนหนึ่งจากพวกของเรา
17. โอ้ ฮาชิม! มนุษย์ยังไม่ได้เป็นมุอฺมิน(ผู้ศรัทธา) จนกว่าเขาจะมีความยำเกรงและมีความหวัง เขาจะยังไม่เป็นผู้มีความยำเกรงและมีความหวังได้ นอกจากเขาจะปฏิบัติตนตามความยำเกรงและความหวังของเขา
18. แท้จริงแล้ว ผู้ที่ประเสริฐที่สุดคือผู้ที่ไม่ถือว่าโลกนี้เป็นที่อยู่อาศัยของเขา ราคาของเขาไม่ใช่อื่นใดนอกจากสวรรค์ ดังนั้น จงอย่าขายมัน(ร่างกาย)ไปโดยที่ยังไม่ได้มัน(สวรรค์)มา
19. โอ้ฮาชิม! แท้จริงแล้วการหว่านไถและเจริญงอกงามนั้นเกิดขึ้นได้ในพื้นดินที่อ่อนนุ่ม ไม่ใช่ดินที่เป็นหินและแห้งแล้ง เช่นเดียวกันกับที่ วิทยปัญญาย่อมเจริญเติบโตขึ้นในหัวใจที่อ่อนน้อม และไม่ใช่หัวใจที่เย่อหยิ่ง ทะนงตน และจองหอง
20. บ่าวที่เลวทรามที่สุดของอัลลอฮฺ คือผู้ที่เพื่อนฝูงของเขาไม่ชอบใจจากการใช้ภาษาที่หยาบโลนและลามกสกปรกของพวกเขา
Source : www.tebyan.net
